Στην ενότητα Εγώ κατ’ Εμέ ο στόχος είναι να αποδοθεί μια γκάμα από πραγματικές έννοιες και καταστάσεις πάνω σε ανύπαρκτους ανθρώπους - γλυπτά. Σκοπός της είναι να επικεντρωθεί το έργο στην πληροφορία και την σύνθεσή της σε κάτι πιο αφηρημένο, κάτι πιο γενικό όπως μία έννοια, παρά στην μορφή, που πρέπει να θεωρείται πως φιλοξενεί την έννοια και ότι υπάρχει μόνο για να φιλοξενεί την έννοια.
Το κάθε έργο είναι μια χωριστή έρευνα και πρέπει να ειδωθεί χωριστά απ’ τα άλλα. Η συνολική εικόνα εδώ δεν υπάρχει: το ένα έργο προϋποθέτει την απουσία των άλλων διότι αφορά ιδιωτική στιγμή ή κατάσταση.
Πρόκειται για υποκειμενικές απεικονίσεις του εαυτού μας από τον εαυτό μας: τα πρόσωπα της σειράς αυτοκαθορίζονται όχι με βάση το τι πραγματικά είναι ή το τι θα μπορούσαν να είναι ή το πώς φαίνονται στους έξω, αλλά με βάση το τι νομίζουν ότι αυτά είναι. Στο εργαστήριο η δουλειά γίνεται πάνω στην έννοια του πώς αισθάνομαι. Στόχος είναι να αφαιρεθεί ο ενδιάμεσος ρόλος του δημιουργού, αλλά και να αφαιρεθεί από το αντικείμενο το ίδιο το αντικείμενο. Ακολουθήθηκε μια σειρά από αφαιρέσεις εννοιών: Αφαιρέθηκε το «πώς φαίνομαι ότι είμαι», στην συνέχεια το «πώς είμαι» - οπότε μας έμεινε το «πώς αισθάνομαι τον εαυτό μου»· σε εργαστηριακές συνθήκες έφτασε το θέμα σε μια ψευδο-υποκειμενική κατάσταση όπου το αντικείμενο δημιουργεί τον εαυτό του.
Σε ό,τι αφορά την όψη των έργων, τέλος, η προσέγγιση ήταν η μορφή να είναι απλή και εύγλωττη για να διευκολύνει την ομαλή δίοδο του κειμένου προς και από την ύλη.
(Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή και συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο της έκθεσης Εγώ κατ’ Εμέ στην Γκαλερί Νέες Μορφές τον Απρίλιο του 2007).